Kees den Boer (links) en Jan Vos
“Fijn dat je zo van mensen houdt!”
Kees den Boer is al zeven jaar een van de meest toegewijde ‘logistiekelingen’ van Stichting Present. Jan Vos maakte in 2012 kennis met deze supervrijwilliger, al kende hij hem al een paar jaar langer. Kees: “Dat kwam voort uit onze gezamenlijke betrokkenheid bij de christelijke kerkgemeenschap Crossroads in Amstelveen. Jij en ik kwamen uiteindelijk allebei via ‘Cross’ terecht bij Present.”
Jan: “Zo ging het inderdaad. Bij Crossroads ontmoette Kees net als ik Brigitte Makkinje, voorvechtster van de organisatie Serve the City. Brigitte leidde Kees door naar Carlo de Waal, de bevlogen coördinator van Present Amsterdam. Present deelt een etage aan de Nieuwe Herengracht met Serve the City én Burennetwerk.”
Kees: “Het was in het prille begin van 2009. Op 31 januari werd de scheiding van mijn vrouw uitgesproken, een heel verdrietig moment. En de volgende dag vernam ik dat ik weg moest bij het transportbedrijf waarvan ik al vele jaren de planner was geweest. Was ik minstens zestig uur per week actief voor. De crisis sloeg in die tijd toe en ineens zat ik zonder werk.”
Jan: “Carlo heeft je vast warm verwelkomd, toen je je aanmeldde als vrijwilliger.”
Kees: “Beslist. Direct klikte het tussen ons. Hij benoemde me als vrijwilliger tot planner voor de flexwerkers van Present. Dat zijn de mensen die je af en toe mag bellen en vragen of ze deze of die klus willen uitvoeren. En later ontwikkelde zich dit tot het zijn van een vaste begeleider van grotere groepen vrijwilligers, helemaal volgens de hulpfilosofie van Present.”
Kees: “En jij? Wij zagen elkaar voor het eerst toen ik met een groep in de weer was in de Albert Cuyp. Jij kwam helpen en bracht gereedschappen en emmers muurverf en latex mee, herinner ik me.”
Jan: “Klopt. Hoe het bij mij begon? Ook ik had bij de zondagdiensten van Crossroads in het Amstelveen College kennis gemaakt met nijvere bij Brigitte. Zij vroeg of ik ‘gastheer’ wilde zijn, een paar dagen later, bij een samenkomst in de ochtend van ongeveer 75 vrijwilligers. Dat was aan een van de Amsterdamse grachten. Ik moest die dames en heren de weg wijzen naar de projecten waarbij ze aan de slag gingen. Om half elf was die grote groep de deur grotendeels uit. Brigitte vroeg me of ik nóg iets zou willen doen. Toen mocht ik mee als vijftiende lid van een groep die ergens in Oost aan het werk moest om bij drie hulpbehoevende cliënten in de tuin te werken. Een koddig gezicht was dat: al die jonge mensen met harken, schoffels, spaden, bezems, over hun schouder in het middenpad van de tram!”
“Ik heb in de afgelopen vier jaren diep respect gekregen voor de onverzettelijke manier waarop jij de projecten regelt.”
Kees: “Was dat jouw ontgroening bij Present?”
Jan: “Zo kun je het wel noemen. Ik ontdekte die dag dat er wel behoefte was aan iemand die projecten in tuinen of woningen zo voorbereidt dat de werkers de juiste gereedschappen hebben en de te helpen mensen aan de vooravond van het project nog even herinnert aan de komst van haar helpers. Op mijn eerste dag bleek een van de drie dames de afspraak vergeten te zijn en die was de deur uit.”
Jan tegen Kees: “Ik heb in de afgelopen vier jaren diep respect gekregen voor de onverzettelijke manier waarop jij de projecten regelt. Zelf uiterst actief en deskundig; tegelijk een uitstekende coach voor de vrijwilligers die onder jouw hoede werken. Daarvoor wil ik je graag bedanken! Heel waardevol van jou vind ik bovendien dat je voor de cliënten die je hebt geholpen, belangstelling houdt. Je blijft ze lange tijd volgen en springt bij als het nodig is. Het laat zien dat je echt van mensen houdt!”
Kees: “Dat is ook zo. Bij die lang doorlopende contacten merk je trouwens dat onze inzet veel mensen helpt om hun leven in positieve zin te veranderen.”
“Omgekeerd,” besluit Kees, “ook voor jou mijn complimenten. Je hebt het de laatste tijd niet makkelijk gehad na die operatie aan een afgescheurde achillespees. Mede daardoor is jouw rol veranderd en koos Carlo ervoor je aan te stellen tot, wat hij noemde, ‘Present-journalist’. Ik bewonder de manier waarop je interviews ingaat en je blogs schrijft over wat we doen, voor de website van Present. Daardoor kunnen mensen die belangstelling hebben voor ons werk, zich beter oriënteren. En je straalt bij al die bezoeken aan de projectlocaties een opgewekte energie uit.
